عمر آدمی

عمر آدمی آنچنان سریع و پر شتاب سیر مینماید که با نزدیکی در فرجام خود یعنی دوران پیری و سالخوردگی، تنها خاطرات زود گذر گذشته را همچو خواب پریشان و آشفته در مخیله بجا میگذارد.

ز روزگـــار جــوانی خبر چه میپرسی

چو برق آمد و چون ابر نوبهار گذشت

درصورتی که مرگ های زودرس و نابهنگام راکه در اثر عوامل و حوادث متعدد پدید میآید، کنار بگذاریم، درخواهیم یافت که دراین محدود،

زمانی یک ثلث حیات انسانی در خواب و از دوبخش باقیماندۀ آن هرگاه مراحل طفلی و نوجوانی را همراه با دوران پیری و کهولت که از دورۀ غفلت و بی خبری، هیجان و مستی و شور و دیوانگی آغاز و با ضعف و ناتوانی و علالت و سرخوردگی اختتام میابد، حذف بداریم، تنها دورۀ کوتاهی از آن باقی میماند که میتوان آن را منحیث دورۀ از زندگی که در آن انرژی، آگاهی، پختگی و کار آيی انسان بحد اعلأ ارتقأ میابد، محاسبه نموده و از آن بخاطر امرار زندگی بهره گرفته و سود جويیم. مثال معروف « دنیا دو روز است» را که تنها با آمدن آدمی از پهنۀ هستی و رفتن از آن نشانه گذاری گردیده و دوران سپری شدۀ زندگی در فاصلۀ بین زایش و مرگ (مدت زمان عمر انسان) را در بر میگیرد، بخاطر حرکت سریع و معجل آن به هیچ محاسبه گردیده تصویری از زندگی زود گذر حیات آدمی را به نمایش میگذارد.

از بس که گـــرم میـــــگذرد کاروان عمـر

هرجا نشسته بر سر آتش نشسته ایم